രാത്രിയെ ഇഷ്ടപ്പെട്ടു...
ഇരുട്ടിനോട് രമിച്ചു..
ഏകാന്തതയെ വെറുത്തു..
എത്രയായാലും ഒറ്റപെട്ടു..
എത്ര ഇരുട്ടയാലും..
കണ്നിറയെ കാഴ്ചകള്..
ഒളിച്ചോടാനാവുന്നില്ലല്ലോ..
ഈ യാത്ര എവിടെ വരെ എന്നറിയില്ല..
അത് അറിയുന്നിടം ആയിരിക്കും..
എന്റെ യാത്രിക ജീവിതത്തിന്റെ തുടക്കം..
ഞാനും ഈ ലോകത്തിന്റെ ഭാഗമായി തിരക്കുള്ളവനായി തീരുമോ ?
അതോ ? എന്റെതായ .. വളരെ പതുക്കെ പോകുന്ന ലോകത്ത് ജീവിക്കണോ?
ഒരുപാടു ചോദ്യങ്ങള്..ഉത്തരമോ, അതുമില്ല.
എന്റെ കര്പ്പൂരമേ !
നീയും എനിക്കു ചൂടുനല്കുന്നില്ലല്ലോ..
ഒരു ആശ്വാസം പോലും.
കര്പ്പൂരം പോലെ ഉരുകുന്ന മനസ്സിനെ,
ഇപ്പൊ കാണാന് ഭംഗിയുണ്ട്..
കാരണം, അഗ്നിക്ക് എപ്പോഴും അഴകുണ്ട്.
പക്ഷെ, ആ പ്രകാശം തീര്ന്നു കഴിയുമ്പോള്..
ആരെങ്കിലും ആരതി ഉഴിയുവനുണ്ടാകുമോ?
ഉരുകിതീരുവോളം മറ്റുള്ളവര്ക്ക് സ്വാന്തനമെകുന്ന കര്പ്പൂരം പോലെ,
എല്ലാം അന്ഗ്നിയെ അര്പ്പിക്കുന്ന സ്നേഹമേ..
എനിക്കും സ്നേഹിക്കാന് അറിയില്ല,
പക്ഷെ, സ്വാന്തനമെകാനാവും.
ആ നിലാവെട്ടം സൂര്യനില് നിന്ന് കടമെടുത്തതാനെന്കില് കൂടി,
വെയിലെനെക്കാള് സുഖകരമാണ്.. എന്തുകൊണ്ടെന്നാല്,
നിലാവെട്ടം രാത്രിയുടെ കൂടെപ്പിറപ്പാണ്.
സൂര്യനും ചന്ദ്രനും ശത്രുക്കളാണ്..
പകലും രാത്രിയും എന്ന പോലെ..
വെളിച്ചവും ഇരുട്ടും എന്ന പോലെ
വെളിച്ചം സത്യമാണ്.
എന്നാണ്..
അല്ല, എന്നതാണ് മിഥ്യ.
ഇരുട്ടാണു സത്യം !!
ഇരുട്ടിനാണ് ആത്മാവുള്ളത്.
ഇരുട്ട് നമ്മെ പേടിപ്പിക്കുന്നില്ല,
പക്ഷെ ചിന്തിപ്പിക്കുന്നുണ്ട്,
വെളിച്ചത്തെപ്പറ്റി....
സത്യങ്ങളെപ്പറ്റി...
ഉറക്കെ.. ഉറക്കെ...
ഇരുട്ട് നമ്മെ സ്വപ്നങളുടെ ലോകത്തേക്കു കൊണ്ടുപോകുന്ന പോലെ,
ഉപബോധമനസ്സിന്റെ ചാഞ്ചാട്ടങ്ങളെ തുറന്നുകാണിക്കുന്നു..
ഇരുട്ട് മനസ്സിന്റെ തനിമ വെളുപ്പിക്കുന്നു..
ഇരുട്ട് നമ്മളെ നാണിപ്പിക്കുന്നില്ല..
സമൂഹത്തെ ഭയപ്പെടാന് കല്പ്പിക്കുന്നില്ല..
അഭിനയിക്കാന് അക്രോശിക്കുന്നില്ല..
മനസ്സിനോട് ഇരുട്ടില് നാം അലിയുന്നു.
ഈ ഇരുട്ടില് ഒരു മഴയായ് എന്റെ ജനലില് വന്നു മുട്ടുവാന്,
എന്റെ സ്വപ്നങ്ങളോട് ഞാന് അപേക്ഷിക്കുകയാണ്.
എന്റെ മുന്പില് നിറഞ്ഞ ഇരുട്ടേ,
നിന്നെ ഞാന് ഒരു ജന്മത്തേക്കാളേറെ ഇഷ്ടപ്പെടുന്നു.
രാത്രികള് സ്വര്ഗ്ഗമാണ്,
ഞാന് രാത്രിയുടെ ജീവനാണ്, എല്ലാമാണ്.
ഇരുട്ടില് മഴയും
മഴയില് ഇരുട്ടും
നിറഞ്ഞ ആ സ്വപ്നം എനിക്കിഷ്ടമാണ്,എനിക്കിഷ്ടമാണ്.
---------------------------------------------
അറിഞ്ഞ സത്യങ്ങളെ വിശ്വസിക്കാതെ...
അറിയാനുള്ളതാണ് സത്യങ്ങളെന്നു വിശ്വസിച്ചുകൊണ്ട്..
ഒരിക്കലും തീരാത്ത അന്വേഷണങ്ങളുമായ്...
---------------------------------------------
കടപ്പാട് : 2006 ലെ ഏതോ ഒരു വി.എസ്.ഒ.പി യോട്.
Thursday, November 5, 2009
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
കുറെ വാകും വരികളും ശരിക്കും പാകപ്പെടാതെ വേവാതെ കിടക്കുന്നു എന്നൊരു തോന്നല് ഈ കവിത വായിക്കുമ്പോല് ഉണ്ടാവുന്നുണ്ട്...എഴുത്തു തുടരുക... പ്രതീക്ഷയോടെ സ്വന്തം
ReplyDeleteനന്ദി, സന്തോഷ്..
ReplyDeletehttp://blothram.blogspot.com/2009/11/6-2009.html
ReplyDelete